Het is winter en lente te gelijk. Om vijf uur vanacht werd ik wakker van de loeiende wind en hard gedonder. Vanochtend lag er hier en daar sneeuw in het park terwijl de zon en hagel met elkaar in gevecht waren. Nu zit ik in de tram, schijnt de zon en is het 11 graden buiten. Op mijn schoot een vrolijk bosje wilgenkatjes, vers geknipt door schoonpappa. 

Het weer is als mijn humeur. Vanochtend werd ik moe en gestressed wakker, echt winter. Nu, na een vrolijke Polleke en een warme kop koffie in Zoetermeer is het lente in mijn hoofd. Genieten van de kleine en mooie dingen om je heen helpt. Misschien is juist dit wel een van de belangrijkste doelen voor de komende tijd voor mij. Weg met gepieker en zorgen om het verleden en de toekomst. Kom maar op met het nu, het moment waarin je zit. Want eigenlijk is dat het enige wat echt belangrijk is.