Daar staat ze dan, starend in de leegte. In de verte sterft de klank van stappen langzaam weg. De stilte fluistert in haar oor, het licht doet haar haren twinkelen. Zoete geuren van zwoele verrotting dringen door de opening van het raam naar binnen, zijn geur vermengt zich met de geuren van de herfst en waaien weg naar buiten. Het licht begint te schemeren, wordt donker, maar in haar hoofd blijft het licht.