Uit het raam zie ik de zon langzaam wakker worden, met zo’n uitzicht is wonen in de stad alles behalve verkeerd. Op zondag is de lucht vaak op haar mooist. De hele flat is slaapt, alleen het meisje en ik lijken wakker. Zij kijkt naar Kerst met Linus, ik luister naar een vogeltje dat voorbij vliegt. Zachtjes knabbelen we samen aan een rijstewafel, een dekentje over ons heen. De tijd kruipt op zondag een heel ander ritme dan de rest van de week. We hoeven niets. Spontaan krijg ik zin in kleur en licht. Na wat geknutsel is een nieuwe layout voor mijn blogje het resultaat. Uit niets ontstaat tenslotte iets. Wat vinden jullie?