Vandaag tekende ik mijn lievelingsbloemen, klaprozen en zonnebloemen. De klaprozen blijkt een familietrek te zijn. Mijn oma van vaders kant was dol op die rode, fladderige bloemen. Toen zij stierf speelde deze bloem dan ook een rol bij haar afscheid. Ook mijn oma van mijn moederskant had de klaproos als favoriet, en mijn eigen mamma zou deze bloem toch ook zo graag eens in haar tuin zien bloeien. Maar ja, de klaproos is wild en eigenwijs, je komt ze overal tegen maar in een vaasje of je tuin krijg je ze niet zomaar gevangen. Ook ik vind de klaproos een prachtige bloem, er is echter een bloem die ik nog mooier vind, de zonnebloem. Ik weet eigenlijk niet eens precies waarom, maar als ik zonnebloemen zie word ik gelijk vrolijk. Op vakanties in Frankrijk kijk ik reikhalzend uit naar de eerste velden vol geel en spelen we altijd een soort spel waarbij we net doen dat de zonnebloemen die we tegen komen ons gedag toe roepen, of een praatje en een grapje maken. En een van de bijzonderste momenten in mijn leven vond ook plaats in een zonnebloemenveld. We dronken er champagne en door de zon ontdooide kreeft en vluchtte uiteindelijk weg voor een groepje wespen die zin hadden in vis. Zonnebloemen staan voor mij voor het gevoel van vrijheid en van feest.

De twee tekeningen die ik vandaag van deze bloemen maakte gaan naar Valstarretje en Emilie, en in beide gevallen speelt hierbij het Toeval een rol. Als ik een tekening gemaakt heb stuur ik deze namelijk per mail alvast naar de ontvanger toe, om de tekeningen later deze maand daadwerkelijk naar iedereen op de post te gaan doen. (Ik ben soms een beetje lui en ga dus liever 1x met 37 tekeningen naar de brievenbus ipv 37x met 1 🙂  ) Valstarretje krijgt de tekening met de klaproos en stuurde mij gelijk een hele mooie reactie, die ik graag hier met jullie deel:

“Ik kan namelijk enorm genieten van de bedrijvigheid van dieren in de natuur en klaprozen vind ik ontzettend mooie bloemen. Hun beweeglijkheid in de wind en warme rode kleur zijn gewoon prachtig. Heel toevallig had ik gisteren hier in huis een bijzondere bezoeker. De grootste hommel die ik ooit heb gezien. Het diertje zat heerlijk in de zon achter het keukenraam haarzelf te wassen. Verwonderd heb ik naar haar schoonheidsritueel staan kijken, een fijn ontspannen moment na een drukke werkdag. Het was zo’n leuk gezicht! Toen ik merkte dat het diertje een weg naar buiten zocht, hebben we haar voorzichtig naar buiten geholpen en gekeken hoe ze wegvloog… Vandaag krijg ik jouw sfeervolle tekening in m’n mailbox en denk ik terug aan die sierlijke grote hommel in mijn keuken, alsof ze op jouw tekening is neergestreken.”

De zonnebloemen tekening gaat naar Emilie, zij blijkt toevallig ook deze week jarig te zijn, zij op 19 april ik op de 20e. Het leek mij leuk om haar als soort van verjaarscadeautje vrolijke, feestelijke zonnebloemen te sturen. Bovenden passen deze bloemen ook wel heeeel erg bij haar achternaam, die ik hier verder niet ga verklappen. Hopelijk word zij net zo blij van zonnebloemen als ik.