Sprookjes heb ik altijd leuk gevonden om te lezen, nog steeds. In mijn boekenkast staan dan ook aardig wat boeken met sprookjes en legendes uit alle windstreken. Als kind verdween ik bij het lezen van een sprookje haast in het verhaal. Toen mijn vader en moeder mij ooit eens bij hen riepen voor een serieus gesprek en dit gesprek begonnen met de zin je bent nu te oud om in sprookjes te geloven” was ik diep geschokt en dacht ik dat ik vanaf dat moment nooit meer sneeuwwitje mocht lezen. Ik weet nog hoe opgelucht ik mij voelde toen een paar minuten later bleek dat dit een gesprek werd over het niet bestaan van de goedheiligman. Gelukkig, de sprookjes mochten blijven! Dus lees ik ze nog steeds. Een lievelingssprookje heb ik niet, al vind ik wel de verhalen met kabouters extra leuk, maar ja, ik heb dan ook een kaboutertik. Het mooie van sprookjes vind ik de gevarieerdheid aan karakters, dat ook het onwerkelijke zo werkelijk kan lijken en dat ze niet altijd goed aflopen. Als kind vond ik het heel stom dat alle boeken goed afliepen, het sprookje vond ik daarbij een welkome afwisseling. En de tekeningen, de tekeningen vind ik ook altijd zo prachtig. Ik koester mijn Sprookjes van Grimm boek, met daarin een versie van Sneeuwwitje die meer dan 100 pagina’s lang is, maar bijvoorbeeld ook het sprookjes uit de Sovjetunie boek dat ik ooit voor 2 gulden bij de kringloop vond.
Inmiddels droom ik, naast al dat lezen, al een tijdje over het maken van een eigen sprookjesboek. Zelf de verhalen schrijven en zelf de tekeningen maken. In mijn hoofd heb ik al een heel verhaal zitten over een uitgebreide kabouterburcht met allerlei soorten kamers. Alleen kleine mensenkinderen kunnen, vlak voor ze in slaap vallen, ook in die burcht komen. En elke kamer heeft zijn eigen verhaal. Zo is er een hele zachte, groene kamer, waar alles bedekt is met gras en kleine dauwdruppeltjes, er is een spiegelkamer waar je verder dan ver kunt kijken, en zo nog wel wat kamers. Als ik mijn ogen dicht doe kan ik de kamers en de kabouterburcht bijna zien. Maar ja, zou ik deze verhalen die in mijn hoofd zitten ook echt durven en kunnen tekenen en schrijven? En zijn ze wel leuk genoeg? Ik weet het niet.
grietjedrooglever.nl 
Doen!
🙂
Jaaa doen hoor! Ik ben nu al nieuwsgierig naar de verhalen uit de kabouterburcht en de tekeningen van de bijbehorende bewoners.
Doen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik ben nu al nieuwsgierig naar al die kamertjes en verhalen.
Gewoon beginnen!! Je kunt het altijd nog afdoen als niet gelukt.. Ik vind het iig hartstikke leuk klinken en wie weet als je ‘gewoon’ gaat zitten en schrijven, wie er dan nog uit je pen vloeien…
Absoluut doen!! Kan nu al niet wachten om dit sprookje aan onze kinderen te mogen voorlezen. Klinkt echt heel leuk!!
Ja natuurlijk doen, je bent er nu over begonnen dus wil ik die burcht zien en lezen !!
je hebt al fans lees ik hierboven en ook ik ben gek op sprookjesboeken prenten kabouters kortom ik zal als eerste je boek kopen !
liefs, Ellen
hihi wat een lieve en leuke reacties allemaal, nou misschien moest ik er dan toch maar eens serieus over gaan nadenken om er wat van te maken!