Langs dit kleine meertje fiets ik tegenwoordig elke dinsdag. De dinsdagochtenden zijn suf. Bij dit meertje staat een bankje waar ik dan even ga zitten. Om even voor mij uit te staren over het water naar de eentjes en een enkele voorbijganger in de verte. En dan zet ik ter plekke de sufheid overboord en maak van de dinsdagmiddag een fijn moment voor mijzelf. Morgen rond een uurtje of twaalf zit ik weer lekker op dat bankje. Ik kijk er nu al naar uit. Weet je wat, ik stop vanavond gewoon alvast een oude boterham in mijn tas. Ga ik morgenmiddag gewoon in mijn uppie de eendjes voeren!