Donderdagochtend, de grijze lucht houdt heel Scheveningen leeg. Het strand en de zee is voor ons alleen. Zand kriebelt tussen Minie Mouse slippers en knarst tussen onze tanden. Enkels in de zee, legging nog aan. We zoeken hele schelpen, de gebroken exemplaren hebben onze blote tenen al gebeten. Staand op de pier van de havenmonding klotsen golven rond ons heen en weer. Een meeuw pikt snel een gevallen crackertje. In de verte fiets een ouder echtpaar zwaaiend voorbij.

Donderdagavond, ik pak pen, papier en snijgerij. Ik laat mij inspireren door de dag, terwijl de aangebakken lucht van spinazie-pannenkoeken nog door het huis waait. Ook nu weer klotst het water om de enkels. Wat zou zij denken, wat zou zij zien? Daar in die kringen van de zee.