Vandaag is een bijzondere dag voor mij. Na hard werken sloot ik deze ochtend de eerste fase van een ingewikkeld traject af. Samen met andere mensen uit de groep keken we terug op de afgelopen 20 weken, gaven elkaar mooie woorden mee voor in de toekomst en keuvelde we na in de zon. Mijn lief stond als verassing buiten om een klein cadeautje te geven. Voor het harde werken van de afgelopen tijd.

Voor mijzelf voelt het alsof ik mijn eerste berg heb beklommen om nu op het topje aan te komen. Op die top rust ik nu even uit, verzamel ik dat gene wat ik heb geleerd bij elkaar, adem de ruimte in die het mij geeft. Voor mij ligt een afdaling naar een nieuwe klim, een nog hogere berg, weer een stukje pittiger dan deze. Die berg, die ga ik ook beklimmen, binnenkort, ik weet het zeker. En ook al zie ik stevig op tegen die nieuwe klim, het bedwingen van deze eerste berg heeft mij geleerd dat ik meer kan dan ik dacht. Dus ja, ook op die volgende berg ga ik een vlaggetje planten!