Zo ben je op vakantie en zo ben je Pats Boem al weer bijna een week terug. En wat voor een week was het gelijk zeg! Niks geen rustig kabbelende overgang, nee in een klap zaten we er weer helemaal in. Mijn persoonlijke zoektocht naar herinneringen uit mijn verleden is goed, maar heftig, van start gegaan. Manlief reisde voor zijn werk al weer het halve land door en kreeg verdrietig nieuws te verwerken en het kleine meisje bedwong, al stampend door de regen, de kippen op de kinderboerderij. Kortom, het echte leven klopte hier in huis al direct weer aan de deur. En dat is goed. Ik ga met de schouders rechtop en met een volle teug adem in de borst de komende tijd tegemoet en zet mijn ogen open voor het nu. Net als ik vandaag met een potloodje in de hand een momentje vast pakte en verplaatste naar mijn tekenpapier.