
De spiegel.
Elke ochtend kijk ik in de spiegel en zie een stukje van mijzelf. Mijn hoofd, mijn haren, mijn ogen en mijn lijf. Soms ben ik tevreden, soms ook niet. In het water van de plassen zie ik mijn spiegeling rimpelen en zelfs in de glans van een zeepbel kom ik voorbij. Het glimmende vlak daar boven de wasbak laat zien wie ik van buiten ben, maar mijn ogen vertellen vaak veel meer. Een dof stuk papier toveren mijn handen om tot een verhaal, een beeld. Tot een spiegel van wat er in mij leeft.
Wat is die mooi geworden!
Ha Verdubbeldame, dank je wel 🙂
pracht verwoord… prachtig getekend…
Dank je wel!
Wat mooi verwoord en een ontroerend mooie tekening! X
Heel erg mooi. Kijk maar met zachte ogen naar je spiegelbeeld.
Dat ga ik proberen Jane. 🙂
Wauw! Die is mooi! Je post is aangekomen gisteren, dank je wel, heel erg leuk!!!