Het peutermeisje veranderd langzaam in een heuse keukenprinses. De ganse dag is zij aan het koken. in haar eigen kleine keukentje maakt ze koffie (met suiger ) voor pappa, ijs voor de knuffels en voor mij bakt ze taart en kaas. Sinds kort kan ze, als ze op haar teentjes staat precies op het aanrechtblad kijken en wil ze helpen bij het echte werk. Dus nu koken we saampjes heel wat af.

Zo bakten we vorige week samen een grote taart voor de verjaardag van haar pappa. Met het boekje “Dribbel bakt een taart” pontificaal op het aanrecht gingen we samen aan de slag. Stap voor stap mocht zij hetzelfde doen als Dribbel. Knijpen in de eieren, roeren in de kom, een meel-douche nemen, alle lepels driemaal aflikken en ongeduldig wachten op het oven belletje, het hoorde er allemaal bij. Inmiddels vindt ze zichzelf echt heel stoer (dat zegt ze zelf ook) omdat ze de mixer durfde vast te houden, want ja dat is toch eigenlijk wel een heeeel eng ding.

Reuze gezellig allemaal. Al heeft het toch ook wel een klein nadeel, zo’n kookpeuter. Ik kan geen stap in de keuken doen zonder dat zij heel hard helpen! roept en tja, zeg dan maar eens nee….. 🙂