In de koude, natte miezer fietste ik vanochtend vroeg naar mijn wekelijkse confrontatie met mijzelf. Niet iets waar ik naar uitkijk. Ik ging er met een zwaar gevoel heen, maar al fietsend besefte ik mij hoe fijn het toch ook is. Al fietsend keek ik rond. Het gespetter van voorbij rijdende auto’s, de geur van morsige herfstblaadjes en twee vrolijk keuvelende dames op een scooter bij het stoplicht. Het maakte mij een beetje blij.
Een uur later stapte ik wederom op mijn fiets, terug naar huis. Mijn wangen nat van de regen en nog niet gedepte traan. Ik koos bewust de route door het bos. Juist als het regent is het daar mooi. Dan is het er heel stil, glimmen de stammen van de bomen in hun donkerste zwart en glanzen de oranje blaadjes hun tere gloed. Het maakte mij een beetje blij.
Soms is een beetje al heel veel…
Jazeker, en ook gewoon voldoende!
Prachtige kleuren, daar word ik blij van…
š Ik gelukkig ook!
De natuur kan zo helend zijn. Ik stuur je warmte en licht.
Wat lief!
Het bos is gewoon blij. Heerlijk. Even wat frisse lucht opsnuiven. En je bedenken dat alles best wel mee valt. Ik werd afgelopen woensdag, net als jij, vrolijk. En sterk!! =)