De afgelopen week kabbelde en raasde tegelijk, eender met het weer. De eerste dagen dobberden wij op het water in ons bootje, we roeiden wat heen en weer, bakten een pannenkoeken en kuierde wat rond. Naar maten de dagen vorderde trok de wind aan en begon het bootje zachtjes te kraken in de lijnen die haar verbond met de kade. De wind zong haar lied in de stagen van ons scheepje. Ik vond het mooi, het peutermeisje moest het echter nog leren waarderen. En om haar niet te veel te plagen trokken wij iets eerder dan gepland weer huiswaarts. 

Op het pondje naar de overkant ging mijn telefoon, een lief klein neefje werd geboren. in een klap werd hij pappa, ik tante en het meisje Grote nicht. Diezelfde avond besloot het meisje dan ook dat zij nu definitief te klein was voor haar bed, er moest een ander komen, want ja, nu was ze groot! Voordat we de volgende dag met het nieuwe lieve wezentje gingen knuffelen werd er dan ook op Marktplaats een mooi bedje (met hond en poes, een belangrijk detail) opgespoord. Het neefje bleek lief en mijn kleine broertje had een gedaante wisseling ondergaan, daar stond opeens een trotse man, zo fier als een vader hoort te zijn. Wat een mooi gezicht!

De rest van onze vakantie dagen vulden zich met lekker eten, wandelen al dan niet in de regen en met een tripje naar Rotterdam. Daar mocht ik op de Verdubbeldag een workshop “tekeningen strooien” verzorgen. Het was voor het eerst sinds lange tijd dat ik weer een workshop gaf aan een groepje mensen en het was een plezante en geruststellende ervaring om te ontdekken dat het geven van een workshop een vaardigheid is die ik nog steeds bezit. Wat was het fijn, zo’n kabbelende week vol nieuwe ervaringen, kansen en net uit het ei gekropen leven.