Twee zomers geleden waren mijn nachten donkerder dan ooit. Tijdens de donkerste van al kon ik de slaap niet vatten en luisterde ik naar een kabbelend programma op de radio. Wat er gezegd werd ging langs mij heen, maar de stemmen maakte mij rustig. Toen, op dat moment, hoorde ik een lied dat ik niet kende. Een mooi, droevig en toch hoopvol geluid, daar in de donkerte die ik ervoer. Het lied gaf mij warmte, tilde mij omhoog. Die nacht werd dat lied er zo eentje die aan je blijft plakken, die je helpt. Af en toe luister ik het weer, niet te vaak, mijn ogen willen dan niet drogen. Sinds die nacht maak ik elke dag stapjes berg op, op weg naar het fijne  huisje in mijn eigen hart. Vandaag is zo’n dag dat ik weer luister naar dit prachtige nummer “Going home”  van Leonard Cohen, ik voel hoeveel hoger ik al geklommen ben, hoe dichter bij mijn thuis. 

Going Home
I love to speak with Leonard
He’s a sportsman and a shepherd
He’s a lazy bastard
Living in a suit

But he does say what I tell him
Even though it isn’t welcome
He just doesn’t have the freedom
To refuse

He will speak these words of wisdom
Like a sage, a man of vision
Though he knows he’s really nothing
But the brief elaboration of a tube

Going home
Without my sorrow
Going home
Sometime tomorrow
Going home
To where it’s better
Than before

Going home
Without my burden
Going home
Behind the curtain

Going home
Without the costume
That I wore

He wants to write a love song
An anthem of forgiving
A manual for living with defeat

A cry above the suffering
A sacrifice recovering
But that isn’t what I need him
to complete

I want to make him certain
That he doesn’t have a burden
That he doesn’t need a vision
That he only has permission

To do my instant bidding
Which is to SAY what I have told him
To repeat

Going home…

I love to speak with Leonard
He’s a sportsman and a shepherd
He’s a lazy bastard
Living in a suit

Lyrics by Leonard Cohen