De afgelopen dagen krabbelde ik tussen de bedrijven door steeds een stukje verder aan een tweede tekening van een Bretons meisje met kanten mutsje. Vandaag tekende ik een laatste streepje, het peutermeisje keek van een afstandje toe. Ik liet de tekening op tafel liggen en ging wat pakken in de keuken. Van een afstandje hoorde ik het meisje scharrelen in haar kamer, er klonk geritsel en geschuif. Bij terugkomst in de woonkamer was de tekening weg, wel stond er een trots meisje dat tegen mij zei: “Mamma, ik mooi vindt, jij tekening voor mij gemaakt hebt. Oh wat lief! Ik heb opgehangen.” Bleek ze met behulp van wat stickers uit een boek de tekening boven haar bed geplakt te hebben.