Met het intreden van d herfst heeft ook de griep zich hier gevestigd. Eerst was manlief een week ziek, toen het peutermeisje en nu begint het ook in mijn hoofd steeds waziger te worden. De afgelopen dagen waren dan ook dagen vol met knuffels geven, snotneusjes afvegen, blijven lachen terwijl het peutermeisje boos in het rond stampt en niet te vergeten nachten met heel veel wakkere momentjes. Al met al komt er van mijn planning helemaal niks. Het huis wordt stoffiger en de tekenpennen liggen al dagen in een hoek. En weet je, dat is eigenlijk helemaal niet erg, blijkbaar hebben onze lijven het even nodig om met een statement van seizoen te wisselen. bovendien brengt al dat gegriept ook zo zijn eigen mooie kanten mee. Zo rook de zee dat ene half uurtje uitwaaien wel extra lekker fris en knuffel ik met liefde dat warme peuterlijfje een extra keer.