In het bos zonder paden dwarrelt een eenzaam licht door het gebladerte. Op de schouder van de vrouw een vallend blad. In haar handen een wolk van kleur waarbij het woud verbleekt. Elk rood blaadje eindigt als een zwarte schaduw aan haar voeten.

Ze heeft haar ogen gesloten, stapt over een stam. Zonder te weten wat zich dieper in het woud verschuilt volgen haar voeten de schaduwen op de grond. Een schim in de verte roept haar toe. Nodigt haar uit verder te lopen. Tastend, vragend, richting de open plek.