Als kind in groep 3 wilde ik al twee dingen worden, juf en kunstenares. Nu, zo’n 30 jaar later en wat omzwervingen verder, is dat precies wat ik geworden ben. 

Mijn week is verdeeld in 2 stukken. Aan het begin van de week staan mijn hoofd en hart voor de volle 100 % aan voor de 35 kinderen in mijn klas. Er is altijd geluid, altijd een vinger met een vraag, altijd een knuffel die gegeven wordt. Elke dag is een uitdaging, er gebeurt nooit niets en in de nog jonge levens van mijn kids komt het leven, met al zijn mooie maar regelmatig ook zware kanten, in zijn volledigheid voorbij. Ik probeer letters te leren, rekenen knopen te ontwaren en hen iets te leren over de wereld om hen heen. 

Maar bovenal probeer ik een fijne, veilige omgeving te creëren in mijn klas. Juist het zien van die ene extra stilte in de stem van het drukke kind, de glimlach van het verlegen jongetje en de treuzelige beweging die vraagt om een gesprek, maken het werken in een klas zo waardevol.

Samen met mijn klas weef ik elke dag verhalen. Verhalen die hen helpen de grote wereld om zich heen beter te begrijpen, te bevatten en te ontdekken. Verhalen vol verwondering, verbazing en soms wat onbegrip over de vreemde dingen die volwassenen al niet weten te verzinnen.

Op die dagen in de klas komt het ’s avonds in mijn atelier weinig tot creëren, mijn creativiteit heb ik  dan al weggegeven.

In de tweede helft van mijn week probeer ik te werken in mijn atelier aan huis. Soms (of eigenlijk vaak) dansen in mijn hoofd de verhalen uit de klas nog rond. Om de overstap van de ene naar de andere wereld te maken verzamel ik papieren, foto’s, pennen, oude brieven en losse woorden om mij heen. Achter mijn bureau zoek ik in alle rust naar nieuwe beelden, vreemde zinnen. Tast ik rauwe randjes af langs de verhalen die onder mijn handen ontstaan. 

Soms lijken deze twee aspecten van mijn bestaan bijna niet te combineren, lijkt het een de ruimte voor het ander op te slokken. Maar als ik dan wat beter kijk, horen beide bij elkaar, is de afstand minder groot dan gedacht.  Op beide plekken ben ik verhalenwever, zoeker van details, probeer ik losse rafels en mooie hoekjes aan elkaar te verbinden tot een nieuw, eigen geheel.

Dat meisje uit groep 3 dat ik ooit was heeft het al vroeg gezien. Ik ben juf en kunstenaar, verhalenwever bovenal.