Wat kijkt dit kouwtje nadenkt. Hij houd alles met priemende oogjes in de gaten. Wat doen die spelende kinderen daar? En die wandelaars? Oh pas op, een hond. A jippie, broodkruimels, mmm! Zo alert als dit kouwtje gedraagt onze kleine meid zich ook met regelmaat. Waar gaat iedereen naar toe? Kinderen! leuk daar ren ik op af. En zelfs het kleinste kruimeltje pik ik van de vloer. Hondjes zijn leuk, maar ook een beetje eng en wandellen kan ik al als de beste. Je ziet het haar, net als het kouwtje, met regelmaat denken.

Sinds kort merk je dat ze de wereld om haar heen weer een beetje beter begrijpt. Ze verstaat het meeste wat je zegt, pakt de bezem als ik aan het stofzuigen ben, probeert mee te gymmen met Nederland in beweging en kijkt steeds vaker de kat uit de boom als er nieuwe mensen langs komen. De vrolijke onder moeders rokken schuil tijd is aangebroken. Dit duurt altijd heel kort, want ontdekken is toch een stuk interessanter dan zo’n been van mamma. In de tram kan ze vervolgens diep beledigd zijn als niet iedereen gelijk terug zwaait of lacht.

Voor haar is alles gelukkig nog een grote speeltuin met spannende avonturen. Net als het kouwtje nog helemaal vrij om te gaan zoals ze wil.