Eigenlijk heb ik altijd wel de radio, de tv of een ander geluid in huis aan staan. Dat is al sinds ik als kind een radiootje kreeg. Van stilte werd en word ik zenuwachtig, ik word er onrustig van, raak sneller afgeleid en let dan op alle kleine geluidjes om mij heen. Stilte vind ik eigenlijk best eng. Geluid helpt mij om de herrie die er soms in mijn hoofd is wat te dimmen, met geluid kan ik mij beter concentreren, denk ik rustiger.

Vanmiddag gebeurde er iets vreemds, voor het eerst in hele lange tijd had ik opeens behoefte aan die stilte. Behoefte aan nu wel eens luisteren naar het gegons in mijn hoofd. Terwijl kleine P. haar middagdutje deed zette ik de radio en de computer uit. Pakte ik een pen, en ben ik in stilte gaan tekenen, ondertussen ruimte makend voor de geluiden in mijn hoofd en het gevoel in mijn lijf. Ik tekende (eigenlijk stippelde ik) een boom met een klein gansje. En voor het eerst werd ik rustig in plaats van druk van de stilte om mij heen. Bijzonder, dit had ik niet verwacht.

Nu ik dit berichtje tik staat er wel geluid aan. Op de achtergrond hoor ik onder andere Rene van Kooten en Anita Meijer zingen in “The Passion” die nu op loopafstand van ons huis live wordt opgevoerd. Om de een of andere reden komt de muziek en de liedjes die gezongen worden veel meer binnen dan anders. Zou dat door de stilte van vanmiddag komen? Het is me wat met dat geluid vandaag.