Zojuist fietste ik door de stad naar huis. In de stad zoemt het van verwachting van de nacht en dag die komen gaat. Voor het station stonden twee tronen met een camera ervoor. Aan alles was gedacht, kronen en septers lagen klaar, een handje vol toeschouwers keek naar wat er gaande was, het eerste pilsje in de hand. Ik fietste door de dranghekken die net gesloten werden voor het verkeer. De straten worden vanavond overgenomen door schuifelende voeten, liters bier, oranje crêpe-papier en hier en daar de restanten van de kater van morgenochtend. En morgen? Morgen zitten we allen voor de buis, kijkend naar een klein stukje geschiedenis. Geschiedenis die 33 jaar later terug gevonden kan worden in de etalage van een stoffige kringloopzaak. Zoals de geschiedenis zich vaak herhaald, dan een puzzel met de koning, terwijl de straten oranje kleuren voor Amalia en Willem mijmert over al wat nu nog komen gaat.