Vandaag fietsten we door de zon, klauterde op de klauterbaan, aten rijst ipv patat en stonden we stil bij 4 mei. Een hele alledaagse dag die toch elk jaar weer een tikkeltje anders is dan de andere dagen van het jaar. Dit jaar dacht ik tijdens de twee minuten stilte na over een aantal dagboekfragmenten uit WO2 die mijn goede vriendin op internet plaatste. Fragmenten uit dagboeken van bijvoorbeeld een klein jongetje en een verpleegster. Fragmenten over dagelijkse dingen in een wereld vol waanzin. Vandaag schrijf ik dan ook geen uitgebreid verhaal, nee ik geef jullie liever de linken naar deze fragmenten en het bijbehorende artikel, terwijl ik zelf nog even extra bewust geniet van juist de alledaagsheid van deze dag. Van gewoon een middag op de fiets, schaterlachen op de klauterbaan en van simpel smakelijk bordje rijst op schoot.

De artikelen:

–Onbekende stemmen uit de oorlog

–Brief en dagboekschrijvers uit WOII aan het woord.