Wij vierden bevrijdingsdag zoals je wat mij betreft deze dag moet vieren. Met vrienden, buiten in de zon met het weidse, vrije uitzicht van het strand. Een dag vol plezier. Al vroeg in de ochtend rook het hele huis naar gegrilde courgettes, paprika’s en uien en stond de zeewier-salade al te pruttelen op het vuur. Om een paar uur later samen met thee en amandellimonade te worden verorberd op het strand. Om de dag mooi te eindigen met een bad vol kinderen en zand en een tafel gevuld met verschillende soorten pasta. Dat is vrijheid!

Nu geeft het strand mij eerlijk gezegd altijd wel een extra vrij gevoel. Het ruisen van de zee en de enorme verte waar je naar kunt turen. Een strand vind ik het mooist als het vrijwel leeg is, zo op het einde van een zomeravond, of juist midden in de winter wanneer er geen strandtent meer te vinden is. Ik ben opgegroeid in een Vissersdorp en de stad waar ik nu woon ligt ook direct aan et strand. Ik vind het prettig om zo dicht bij het strand te wonen. Ik hoef er echt niet alle dagen heen, er zijn periodes dat ik er vrijwel niet kom, maar puur de gedachte dat de zee vlakbij is vind ik fijn. Als ik op vakantie ben op een plek die ver van de zee verwijderd is voel ik mij onbewust toch een piep klein beetje opgesloten. Ik vind het heerlijk om in de bergen te zijn, maar na een paar dagen benauwd het ontbreken van een weidse vlakte mij toch een beetje.

Als ik vroeger op de fiets van mijn school (dat in de stad stond) de 7 km naar huis fietste was er altijd een moment dat ik opeens de zee weer kon ruiken, dan was ik voor mijn gevoel weer thuis. En ook nu kan ik er erg van genieten als de wind landinwaarts staat en je op de galerij van onze flat de zilte lucht kunt ruiken, kunt proeven bijna. De geur van de zee staat voor mij gelijk aan de geur van vrijheid.