Na 17 maanden slaapt ons meiske vanavond voor het eerst helemaal alleen op haar eigen kamertje. Ze is er wel eens aan toe. Of eigenlijk, eerlijker gezegd, was ik er vanochtend opeens aan toe en wilde ik onze slaapkamer weer terug voor onszelf. Plots was ik het zat om elke ochtend struikelend mijn bed uit te komen omdat ik de avond daarvoor in het donker weer van alles op de grond had gegooid omdat ik dat kleine wezentje niet wakker wilde maken. Vandaag hebben we dan ook een groot deel van de dag besteed aan het extra gezellig maken van haar kamer. En nu ligt ze heerlijk te slapen onder haar grote helden, Elmo, Pino en Ieniemienie. Hopelijk wordt ze daar ook blij van als ze vannacht voor het eerst in haar eigen kamertje wakker wordt. Ik ben benieuwd hoe ze het gaat doen! Moe genoeg was ze in elk geval wel, zeker na de vrolijke wandeling die we maakten in het park. Waar we elk plantje goed bekeken en elk vogeltje achtervolgden. Ze vindt het erg interessant al die beestjes en weet inmiddels al duidelijk het verschil tussen madelieven en paardenbloemen en tussen de gele en rode bloempjes. Zoals iedereen altijd zegt: Wat worden kleine meisjes snel groot. (Dat vind ze overigens zelf ook elk keer als ze haar hoofd stoot tegen de tafel waar ze plots niet meer staand onder past). Tsja en nu dus in haar eigen kamer. Ik ben benieuwd wie er uiteindelijk het meest zal moeten wennen, zij of ik? Ik denk dat ik het antwoord eigenlijk wel weet!