Kunst is voor iedereen. Met die gedachte in mijn hoofd ging ik net met onze peuter naar Den Haag Sculptuur. Dat leek mij een ideale plek om ook voor een kind van 17 maanden kunst leuk te maken. En dat was goed ingeschat. Ik probeerde de beelden te bekijken door haar ogen en samen zo op zoek te gaan naar wat haar opviel. En van datgene waar haar aandacht bij bleef hangen maakte ik foto’s. Abstracte dingen deden haar niet veel, het moest duidelijk herkenbaar zijn. De vogel op het hoofd van een reuze man vond ze duidelijk interessant en ook een postbode vond ze leuk. Vooral zijn voeten overigens. Nu is zij sowieso dol op voeten, vooral die van haar zelf, maar deze reuze exemplaren vond zij ook geweldig. Haar voeten werden er dan ook snel neer gezet, tot vermaak van een ouder echtpaar dat voorbij liep. Het meest enthousiast werd ze van een stapel kleurrijke olievaten, mooie kleuren, echo als je er heel hard Haaaaaaaaaaaaaaas en Dieeeee in roept en met een vrolijke waterval op de achtergrond. Al kijkend en wijzend wandelde ik zo samen met haar langs al die beelden. En er waren meer kleine kinderen die door ouders, opa en oma’s en andere verzorgers waren meegenomen voor een wandelling langs deze reuze beelden. Mijn meisje deed dan ook een soort van tikkertje met een klein jongetje, dwars tussen de beelden door, terwijl ik een praatje maakte met de grootouders van het jochie. Zij waren speciaal naar Den Haag toegekomen omdat oma van oorsprong Russisch was en daarom extra interesse hadden in deze tentoonstelling. Dit jaar is het thema voor Den Haag sculptuur namelijk Russia XXI. Ik heb haar toen aangeraden om ook nog even langs museum Meermanno te gaan, waar een tentoonstelling over oude Russische kinderboeken te zien is. Leuk even zo’n onverwachts gesprekje. Het was een fijne goed bestede ochtend!