Ik zit nu op mijn balkon met iets wapperends naast mijn hoofd. Nee, het is niet de was, het is een tekening. Een tekening die net letterlijk in bad is geweest. Ik maakte vandaag met mijn rietpennetje, oost-indische inkt en zilveren acryl verf een schildering van een schelp op een oude zeekaart. En toen het af was dompelde ik de kaart onder in het bad, zodat een deel van de tekening weer wegspoelde. Zoals de zee eigenlijk steeds een beetje zand van de schelpen aan de kant weg wast. Dat steeds weer schuren door zand en water, daar worden schelpen alleen maar mooier van.

Het schelpje dat ik als voorbeeld gebruikte vonden we ooit op het strand in Bretagne en ligt nu alweer jaren op de vensterbank. De tekening is een cadeautje, voor mijn lief, die houdt van de zee. En dat schelpje vond ik ooit met hem. Hij heet wel eens een cadeautje verdiend, aan iedereen die dat maar wilde gaf ik de laatste maanden tekeningen weg, maar nooit was er een voor hem. Terwijl hij zo’n tekening misschien wel het meest verdiend. Gewoon iets kleins, met volle aandacht gemaakt, speciaal voor hem. Een vrolijk schelpje wapperend in de wind.  -X-