Van mijn zakgeld kocht ik als puber in de Slegte altijd “rare boeken”. Boeken waar je iets mee kon doen. Zo heb ik een boek met een heuse kantoor-voodoopop, inclusief spelden en ook nog eens in het Duits, een reeks kleur- en uitklap varianten van Hans & Grietje, en een stapel pop-up boeken. En nu sinds kort ons meisje echt aan het “spelen” is (ipv alleen scheuren, gooien of stapelen) werd het de hoogste tijd eens 1 van deze “rare” boeken uit te klappen. Het boek heet “Het Victoriaanse Poppenhuis” en is, zoals de naam al doet vermoeden, te gebruiken als een echt huisje. Ik kocht het boek toen ik een jaar of 16 was, na enkele weken getwijfeld te hebben of ik het nu wel of niet ging kopen. Ik schaamde mij er toen een beetje voor dat ik dit soort boeken leuk vond.

Er zit voorin het boek een klein boekje met wat tekst over het Engelse Victoriaanse verleden, maar ik denk dat de meeste mensen dit boek toch gewoon voor het huisje hebben gekocht. Ik geloof in elk geval niet dat ik het ooit gelezen heb. Dochterlief vind het in elk geval prachtig en richtte het in met kleine poppenmeubeltjes die ik ooit zelf maakte en op een rommelmarkt kocht. Ben ik even blij dat ik als schaamende puber uiteindelijk toch eigenwijs genoeg was om dit boek uit de Ramsj te redden.