Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik droom echt vrijwel elke nacht. Nou doen we dat natuurlijk allemaal, maar ik weet het ook vrijwel elke ochtend nog. Ik droom van alles en in elke droom gebeurt er wel iets bizars. Soms zijn het vrolijke dromen, over bijvoorbeeld dansend fruit met bikini’s aan en een erwtje dat jaloers is op de rondingen van een braam. (Ja echt dat heb ik wel eens gedroomd). Vaker zijn het vervelende dromen die je soms nog een tijdje blijft voelen in je stemming. Ik droom in kleur, met veel geluiden, soms ook alleen in zwart, wit en rood, stil is het in elk geval nooit.

Inmiddels heb ik een echte haat-liefde verhouding met al dat gedroom. Er zijn dagen waarop ik hoop dat ik nu eens een nachtje geen droom voorbij zie komen, maar als ik dan bij uitzondering eens niet droom dan mis ik het ook wel een beetje.

Als alles wat in mijn dromen werkelijkheid zou zijn dan had ik al menig overstroming, misdrijf of andere rampspoed overleefd, had ik gewonnen van heksen en spoken, gedanst met een zebra en was ik meerdere malen verdwaald in een enorme waterglijbaan. Veel dromen komen maar eenmaal voorbij, maar enkele droom ik al zolang ik mij kan herinneren en keren steeds terug. Sinds ik samen met J. ben komt hij in vrijwel elke droom voor. Dan staat hij bijvoorbeeld in het publiek, of ergens om een hoekje en tegenwoordig heeft hij dan vaak het handje van ons kleine meisje vast. Mooi vind ik dat wel, dat zelfs in mijn dromen de mensen die ik lief heb altijd (op de achtergrond) aanwezig zijn.

Ondanks dat ik vrijwel altijd droom, schrijf of teken ik deze dromen eigenlijk nooit op. Ik denk ook niet dat ik het zou kunnen, veel te complex zo’n droom. Voor je het weet heb je dan een heel script voor een spannende Hollywood (horror)film. Nee, ik onthou mijn dromen wel gewoon in de vorm van beelden in mijn hoofd, mijn eigen privé-bioscoop!