Een tijdje terug schreef ik een blogje over mijn oma, die ik onverwachts even heel erg miste. In dat blogje schreef ik onder andere dat ik eigenlijk niets tastbaars meer van haar had als herinnering. Gister kwam hier op een mooie wijze verandering in. Mijn tante had dat blogje gelezen en had voor mij een knuffelbeertje meegenomen dat zij nog van mijn oma had. Mijn oma spaarde knuffelberen. De knuffelbeer werd direct in gebruik genomen door ons dochtertje van 1 jaar oud. Gisteravond kreeg ik bovendien via de mail ook nog een fotootje toegestuurd van een foto van mijn oma. De foto komt waarschijnlijk uit 1934 en is vermoedelijk genomen toen zij 1 jaar oud was. Dus nu heb ik plots een foto van mijn oma, op dezelfde leeftijd als mijn dochtertje (het is duidelijk familie!) en ligt ons kleine meisje nu in haar bed te slapen met de knuffel die ooit van mijn oma was. Zo zijn we door de tijd heen toch verbonden met elkaar. Hoe mooi is dat!
grietjedrooglever.nl 
Mooi. Oma’s hebben een heel speciale rol. Zij zorgen voor de rode draad, maar ook voor relativering.
Alles komt weer terug.
Wat prachtig! Heel erg bijzonder dat je nu een knuffel en die foto hebt. Mijn oma is in mei dit jaar overleden. Bij vlagen mis ik haar ook heel erg maar gelukkig heb ik nog wel echt veel tastbare herinneringen. Plus natuurlijk alle niet-tastbare herinneringen 🙂 Koester ze. 🙂
ooooooh wat mooi zeg, dat je wat van je oma hebt ! Ik heb zulke fijne herinneringen aan mijn omaatje. Het mensje is al jaaaaaaaaaaaaaaren niet meer onder ons, maar ze is 99 geworden. Ik hoop dat ik haar genen heb. Ik heb een paar foto’s van m’n oma als jong meisje en nog wel een paar dingetjes.
Super! Prachtige foto! Ik heb mijn oma gelukkig nog, 87 is ze en overgrootoma!
Wat maken die oma’s toch veel bij ons los! Geniet van de dierbare herinneringen, doe ik ook in #weetwatjehebt http://becolorand.nl/2013/07/weet-wat-je-hebt/
Inderdaad! Jou bordje en het verhaal erbij vind ik mooi.
Heel mooi, wat lief van je tante!