Gister gingen ik en het peutermeisje groentesoep eten bij mijn schoonouders. Verse soep, speciaal gemaakt voor het meisje. Elke dinsdag staat het in een klein soepkommetje voor haar klaar. Mooi vind ik dat, zo’n soep van oma.

Als kind was ik altijd een klein beetje jaloers op een jongetje in de klas. Elke donderdag rende hij tussen de middag gehaast de klas uit. Naar zijn oma, want die zat dan klaar met een vers gemaakt balletje gehakt met jus. Oh wat leek mij dat altijd fijn, dat wilde ik ook! Zo hoorde een oma te zijn. Dat balletje gehakt was voor mij een symbool van liefde.

En zie, nu blijkt ons meisje precies zo’n oma te hebben gekregen! 🙂