De oplettende lezer had het vast al opgemerkt, ik was even op vakantie. Twee en halve week dobberden wij op ons zeilbootje over de Hollandse wateren. Genietend van het water, mooie luchten, met veel zon en af en toe een fikse bliksemschicht. We keken naar de sterren, lieten de krabben bijten in de boterhamworst aan onze knijpers, zwommen elke dag en kwamen zo min mogelijk in de bewoonde wereld. Zo zeer zelfs dat ik door stroom gebrek niet eens elke dag kon bloggen. (Nu we weer thuis zijn ga ik proberen die dagelijkse blogdraad maar weer eens op te pakken)

Hoe fijn kan het zijn om alleen maar het water te zien. Te proeven hoe zout de wangetjes van dochterlief zijn na een rondje dobberen in het water. En te luisteren naar het kleine roeibootje dat voorbij vaart. Even een stapje terug uit het normale leven. Het ritme op de boot wordt niet bepaald door tijd, maar door het weer. Hoe hard en waarheen blaast de wind, waar kun je het best verkoeling zoeken tegen de warmte en waar lig je veilig bij een stevige onweersbui. We waaiden letterlijk even uit.

Tijdens onze vakantie vertrokken vanaf onze thuishaven via de oude Maas, naar de Haringvliet en de Grevelingen. Onderweg probeerde we zoveel mogelijk buiten de gecultiveerde jachthavens te blijven. We verbleven veel liever op kleine eilandjes of dobberend aan het anker. Een deel van de reis werden we vergezeld door mijn schoonfamilie, tot grote pret van ons meisje dat zich vol overgave stortte op het spelen met oma, opa, tante en neefjes.

Voor ik vertrok had ik mij van alles voorgenomen om te doen, maar zoals het bij een goede vakantie hoort, heb ik mij uiteindelijk amper aan die plannen gehouden. Het plan om wat tekenen lukte gelukkig wel, al zal het kleuren van de bloemen thuis nog moeten gebeuren.

Een deel van de bloemen die ik tekende kwam ik onderweg ook in het echt tegen. Sowieso liet de natuur zich regelmatig van haar mooiste kant zien. In de haven van Bommende vlogen de vlinders in een enorme diversiteit aan kleuren van bloem naar bloem. Bramen en appels vertoonde in de zon hun eerste blosjes en de muggen lieten ’s avonds ook van zich horen. De lepelaar en de bruinvis die we hier twee jaar terug hadden gezien hadden zich dit keer jammergenoeg verstopt, maar door het warme weer wemelde het hiervan de dagjes mensen die aan het nabijgelegen strandje compleet met caravans, picknicktafels en parasollen verkoelend vertier zorgen. En ach, dat is zeker ook een vrolijke diersoort om te bekijken, nietwaar.

De laatste dagen van onze vakantie werden helaas wel wat overschaduwd door pech aan de machinerie van ons bootje. Wat een mens dan weer extra blij maakt met het feit dat er op een zeilboot ook een zeiltje zit, zodat je ook zonder motor nog enigszins ontspannen een haven binnen kunt lopen. Inmiddels is de motor weer gemaakt en zijn wij weer heelhuids, ontspannen en uitgewaaid thuisgekomen. Klaar om het normale leven weer te laten beginnen.