De vakantie gebruikte ik, net als de meeste mensen, om ook weer eens een boek vast te pakken en daadwerkelijk uit te lezen. Vanaf het moment dat ik leerde lezen heb ik boeken verslonden, als een echt lettermonster zeg maar. Het eerste “botje” boekje wat ik zelfstandig las was “Pim en de Vis” en ging over kaboutertje Pim die met een net naar de vis toe wandelde. Daarna verloor ik mijzelf al snel in de boeken van Roald Dahl, las alles wat er te lezen was over heksen en vampiers en slikte traantjes weg bij de omnibus van “Mieke” waarbij zij naar een sanatorium moest en ook nog eens onder een lawine kwam.

In groep 8 durfde ik voor het eerst ook boeken van de volwassenen afdeling van de plaatselijke bibliotheek te lenen en raakte ik helemaal onder de indruk van “Vals Licht” van Joost Zwagerman en de boeken van Bordewijk. Tijdens mijn studie stapte ik over van Nederlandstalige boeken naar Engelstalig. Simpelweg omdat engelse pockets een stuk goedkoper waren (en zijn) dan de Nederlandse varianten. John Irving, Haruki Murakami maar ook menig thriller las ik aan draadjes.

Altijd was ik aan het lezen en lezen en lezen en lezen. En toen, toen was ik plots moeder en begon het lezen te versloffen, op de enorme berg met peuterboekjes na natuurlijk.

Deze vakantie pakte ik de ouderwetse leesdraad weer even op, las zowaar twee boeken in anderhalve week uit. (Wat voor nu een ware prestatie is, maar waar ik mij vroeger voor geschaamd zou hebben, dan hadden het er toch minstens 10 moeten zijn). Heerlijk weer, om gewoon met de neus in een boek te duiken en je niet te laten afleiden door computers, televisies, piepende wasmachines en het extra rondje naar de kinderboerderij.

Ik herlas, in het Nederlands, “De wereld volgens Garp” (John Irving) en plukte “A spot of border” van Mark Haddon van de nog te lezen stapel. Het was inmiddels een jaar of 10 geleden dat ik Garp voor het eerst las. Nu ik het weer doorwerkte herkende ik het hele verhaal maar leek het tegelijkertijd volkomen nieuw. Overduidelijk is mijn blik op de wereld in de tussenliggende jaren veranderd waardoor hele andere elementen van het verhaal mij nu wisten te raken, terwijl andere passages mij juist veel minder deden. zo leerde ik tijdens het herlezen eigenlijk vooral een hoop over mijzelf. Het andere boek, “A spot of border”, bleek een onverwacht juweeltje. Een echte aanrader.

Lekker weer lezen, het beviel mij goed, ik ga maar eens proberen om de opgepakte leesdraad lekker vast te houden. Op mijn nachtkastje ligt in elk geval het nieuwe boek al klaar.