Vandaag wandelde ik door het bos van mijn jeugd. Alles was er anders en toch ook zo eender. De bomen wat groter, wat voller en gerimpelder terwijl de velden wel gekrompen leken. We liepen er met drie generaties, net als vroeger wel eens gebeurde, eender en toch zo anders als toen. Zowel het bos als wij zijn verschoven in de tijd. het meisje heeft mijn plek gekregen, ik werd de moeder en mijn mamma is opeens de oma geworden. Mooi hoe in de tijd de wereld op haar plaats verschuift.
grietjedrooglever.nl 
Wat heerlijk 🙂 Ik vind bossen sowieso erg fijn om te wandelen maar mijn favoriet is toch wel “De Stenen Leeuwen”. Het bos uit mijn jeugd. Dat noemde we vroeger zo omdat er aan de ingang 2 gigantische (euhm… dat viel dus eigenlijk ook wel tegen toen ik er 2 jaar geleden weer eens kwam haha) stenen leeuwen liggen. Eigenlijk zijn het gewoon de Kaapse bossen in Doorn haha 🙂
hihi zo gaat dat met een hoop dingen, die krijgen de naam van wat je er als kind bij ziet.