Al wandelend kwam ik hen vandaag tegen, 12 dames, poedeltje naakt. Daar stonden ze, in rijtjes opgesteld, alle behept met dezelfde pronte borstjes, een nette derrière en een taille zo strak dat elke pezige rib te zien is. Alle twaalf exact het zelfde, alleen hun coupe geeft hen iets van een eigen identiteit. Natuurlijk kwam ik zulke dames vaker tegen, maar nog nooit zo pontificaal in het gelid. Dit beeld werkte voor mij bevreemdend. Hoe kan het dat wij vrouwen blijkbaar bereid zijn kleding te kopen, terwijl het goed dat wordt aangeprijsd wordt getoond op ledemaat loze lichamen met een postuur dat de meeste van ons alleen in de spiegel van hun dromen zien. En dan is er nog dat haar, waarom is juist dat nu wel bij elke pop anders? Zodat er voor elke vrouw iets herkenbaars is te zien? (uitgezonderd de vrouw met rode haren, die kleur is te wild voor de paspopdames). Ik weet het zo net nog niet. Het zal heus werken, maar doe mij toch maar de aanblik van al die verschillende vrouwen slenterend door de winkelstraat die in al hun imperfectie samen prachtig zijn.