Dinsdag: Ik zit aan de rand van een sprookjesachtige kikkerpond. (oke het is een vijver, maar pond klinkt zoveel malen mooier) De zon schijnt, een Libelle vliegt voorbij en verder is het helemaal stil. Het enigste wat nog ontbreekt is een klein kikkertje met een gouden bal. Even is het leven precies zoals het moet zijn. In het zonnetje vergeet ik even de nare herinneringen die ik nu, in het heden, probeer aan te gaan. Ook vergeet ik even alle dagelijkse dingen die toch echt gedaan moeten worden terwijl de energie mij regelmatig ontbreekt. Ik kijk, geniet, en leef even in het nu. Mijn gedachten fluisteren in mijn hoofd iets over “Vier het leven, in welke vorm het zich ook aan je toont”.

Vandaag: Ook deze ochtend popt het “Vier het leven” – zinnetje weer in mijn hoofd. Hoe passend voor vandaag en morgen. Vanmiddag mag ik aanwezig zijn bij het huwelijk van een goede vriendin terwijl we morgen afscheid nemen van een lieve vrouw. Vrolijkheid en verdriet gaan deze dagen hand in hand, maar in beide zie ik de liefde voor het leven, in welke vorm het dan ook komt.