Vroeg op de ochtend fietst ik dwars door het bos. Een witte nevel, verstrengeld met takken en blaadjes, zweeft in het rond. De minuscule druppeltjes maken mijn wangen nat en verjagen een verlate traan. Het ruikt hier naar natte bladergrond. De stad lijkt heel ver weg, al laat een verdwaalde toeter haar even terug keren. Ik blijf even staan om te kijken naar de mist boven het water. Wat eendjes, zwanen en een meeuw. Zij begroeten mij, ik groet terug. Dan stap ik weer op mijn fiets en ga op weg naar een nieuwe dinsdag in de stad.