Jarenlang tekende ik overwegend oude mannetjes, in inkt en met weinig kleur. Die oude mannetjes heb ik inmiddels op papier wel achter mij gelaten, gelukkig maar. Opeens teken ik met kleur, verschillende materialen en komen er nog maar weinig mensen voor in wat ik maak. Als ik kijk naar wat ik de afgelopen maanden zoal heb gemaakt, geloof ik dat ik in een soort van natuurfase ben beland. Onbewust teken ik opeens vooral bloemen, beestjes en hier en daar een boom. Wat een bevrijding om bij het tekenen niet meer gevangen te zitten in een vast stramien en het verleden hierin los te laten. Met elke tekening die ik maak voel ik dat ook ikzelf weer ietsje losser kom te staan van wat er ooit was. De vrijheid op papier sijpelt in hele kleine druppeltjes langzaam terug in mijn lijf. O, wat is dat welkom!