Voor het eerst in mijn leven ging ik deze week alleen naar de bioscoop, het bleek een verassende belevenis! Op goed geluk had ik gekozen voor de Franse film “Les Beaux Jours”. Normaliter lees ik een aantal recensies, google ik de trailer van een film en kijk ik naar het cijfer op IMDB alvorens ik besluit naar welke film ik zal gaan. Ditmaal had ik dat allemaal achterwege gelaten en koos ik vooral voor de film omdat het geafficheerd werd als een vrolijke Franse feel good movie en het op een handig tijdstip draaide. Ergens in de kantlijn had ik wel iets gezien over 50+ maar was daar direct ook weer voorbij gesneld. Nou, dat heb ik geweten!

Bij binnenkomst bleek de zaal op een enkele verdwaalde dertiger zoals ik, goed gevuld te zijn met oudere dames en een enkele heer. Krakende chips en de geur van popcorn waren niet te vinden, nee, in plaats daarvan kreeg iedere bezoeker gratis een kop koffie of thee met een reep chocolade. Gedurende de film klonk met regelmaat het rinkelende geluid van roerende lepeltjes en mopperende stemmen als de verpakking van de reep chocolade niet open wilde. Dat was weer eens wat anders dan het geluid van boerende puberjochies en pingende telefoons.

Ook de film bleek ietwat een verassing. Jazeker het was een feel good movie ,maar het was vooral ook een zoete, heel soft erotisch, vrouwenfilm voor het oudere meisje. De 60 jarige gepensioneerde tandarts dame probeert haar vrije dagen te vullen met het bezoeken van een activiteitenclub voor gepensioneerde, waar zij, hoe kan het ook anders, een stomende affaire start met de 30 jaar jongere computerleraar. Deze relatie brengt het 16 jarige meisje in de tandartsdame naar boven, tot jaloezie van haar nog werkende echtgenoot. Dit verhaal werd verder vooral aangevuld met vrolijke grapjes over, aan de zaal te horen, herkenbare situaties. (denk hierbij aan het opsommen van alle nieuwe eerste keren van het ouder worden zoals het aantreffen van een eerste grijze schaamhaar en hoe lastig het vrijen wordt met het licht aan.)

En weet je, ik heb mij enorm vermaakt. Ok, de film was niet heel geweldig, zeker ook niet slecht. Nee, de lol zat vooral in de vrolijke reacties van het publiek. Opeens bleken al die oudere dames diep van binnen nog steeds het 16 jarige meisje te zijn dat zij ooit waren geweest. Leeftijd maakt niks uit, 16 of 60, bij het zien van een knappe man zijn alle vrouwen direct weer giechelende bakvissen, die bij de eerste omhelzing van de hoofdrolspelers een zwijmelende zucht slaken en even dromen over wat voor mogelijkheden er allemaal kunnen zijn. ( tot slot geef ik bij deze ook maar even toe dat ik dan wel niet zwijmelend naar de film keek, maar dat ik mij, met mijn 31 jaar, toch beter in deze film kon verplaatsen dan in het feel good verhaal van de echte 16 jarige meisjes)