Gisteren kwamen wij thuis van een weekje uitwaaien tussen bos en heide. Mijn schoonouders hebben sinds kort een klein vakantiehuisje op de Veluwe en de jaarwisseling leek ons een ideaal moment om samen met hen de vakantiecapaciteiten eens uit te testen. Het was fijn om even omringd te zijn met natuur. Niet de hectiek van de stad maar de traagheid van het dorp bepaalde het ritme van de dag. Er werden rondjes gereden door de natuur, we maakten een fietstocht naar een speeltuin met schommel en bakten schalen vol met oliebollen en appelflappen.

Het gevoel van weg zijn werd versterkt door de afwezigheid van internet, uitzending gemist (lees Sesamstraat op bestelling) en het slapen in een stapelbed. Vooral de laatste twee zorgde ondanks alle pret bij het peutermeisje voor een beetje heimwee. Ze miste Pino, Ieniemienie en haar eigen kamertje. Gelukkig maakte het elke dag oma om je heen hebben dat weer ruimschoots goed.

Nu we weer thuis zijn begint ook weer het “echte” leven. Ik zie er eerlijk gezegd een beetje tegenop en moet weer wennen aan al wat moet. Ja laat dat gevoel van vakantie nog maar een tijdje aan mij kleven.