November is, net als afgelopen jaar, uitgeroepen tot Geefmaand en ik doe wederom mee. In deze maand is het de bedoeling om bewust bezig te zijn met het geven van anderen. Of zoals de organisatie van de Geefmaand het omschrijft: “In november 2014 gaan bijna honderd mensen uit Nederland, België en zelfs Noorwegen de ‘geefuitdaging’ aan. Gedurende een maand geven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder een tegenprestatie te verlangen.” (www.geefmaand.com).

Deelnemers aan deze maand brengen op Facebook en op de geefmaandsite verslag uit van hun ervaringen. Zelf schreef ik daar gister een eerste blog welke ik hier ook graag met jullie wil delen.

Help! Ik heb geefstress! Dat is, als ik eerlijk ben, een gedachte die de afgelopen dagen een aantal keer in mijn hoofd is opgedoken. Deze ietwat vreemde mantra is ook de rede dat ik nu pas op dag 4 de moed vat om mijn “giften” met jullie te delen.

Echter als eerste wil ik jullie graag een compliment geven voor al dat moois wat ik voorbij zie komen. Inspirerend (en soms zelfs een beetje intimiderend) om te zien hoe een ieder van jullie op eigen wijze invulling geeft aan deze maand.

Zelf voelde de eerste dagen van de geefmaand meer als ontvangmaand. Een buurvrouw schonk ons een enorme zak met stoofperen uit eigen tuin, werden we door vrienden mee uit genomen en getrakteerd op een museum bezoek en een fijne lunch en werden we allervriendelijkst ontvangen op het haventje waar ons bootje deze winter in de stalling mag. Kortom ik kreeg van alles, maar gaf ik wel wat terug? In eerste instantie dacht ik van niet, maar nu, een paar dagenlang denk ik eigenlijk van wel.

Zo passen we een beetje op het huis van onze buuf als ze op vakantie is, hoop ik een luisterend oor te hebben geboden aan die vriendin en denk ik oprecht mijn interesse te hebben getoond in een aantal van de andere bogeneigenaren in het des betreffende haventje. Maar ja, echt bijzonder is dat alles nu ook weer niet, of tenminste, het waren geen “extra” geefmomenten.

Vandaag nam ik dan ook wat tijd om hier eens wat verder over na te denken. Wat is geven en waarom denk ik dat soms te weinig te doen, terwijl ik dit in de praktijk juist wel doe? En ik kwam tot de conclusie dat wat ik geef vooral dingen zijn waar ik zelf aan heb gewerkt (zoals tekeningen die ik vrolijk rondstrooi) of het delen van een verhaal of ervaring met een ander. De giften die ik geef zijn vaak immaterieel of van weinig financiële waarde. Terwijl de dingen die ik ontvang vaak ook in financiële zin iets betekenen.En mede daardoor voel ik mij blijkbaar soms wat beschaamd. Zo krijgen we elke week kaas en luiers van onze familie en trakteren vrienden vaker dan gemiddeld op het kopje koffie tijdens een afspraak. Allemaal extra steuntjes in de rug waar ik ontzettend dankbaar voor ben dat anderen die ons willen geven.

Door dit zo hier op te schrijven beloof ik mijzelf deze twijfel gevoelens over het geven de komende maand los te laten en zal ik proberen te geven en te ontvangen met een open hart.