Ik voel mij net een fleurige bouwput. Ik graaf mijzelf steeds verder af, laag voor laag. Soms kom ik modder tegen, dan weer fris zand, her een der stuit ik op een vastgeroest stuk staal of een verweerd oud fossiel. Ik graaf dieper en dieper, langs allerlei kleuren aarde. Sommige vondsten leg ik voorzichtig apart andere verdwijnen op een grote hoop in de hoek. Ik graaf tot alle fundamenten zijn te zien, kaal en naakt, mooi in al haar lelijkheid. En dan, dan mag ik beginnen met bouwen. Bouwen naar eigen architectuur. Ik gebruik de voorzichtig bewaarde vondsten, vermeng deze met nieuw, fris zand in alle kleuren. Ik bouw zo hoog als ik zelf wil. Af en toe is er een windvlaag die ongevraagd wat oud zand en puin de bouwput in waait. Dat is goed, het mag. ook voor deze korrels is een mooie, zelfgekozen plek.
grietjedrooglever.nl 
Wow, petje af voor je hoor!
Lieve Grietje, wat ben je toch met jezelf goed bezig. Het is een zware klus waar je aan begonnen bent, gelukkig verlies je af en toe wat ballast zodat je rugzak wat minder zwaar wordt. Als je rugzak over een tijd maar zo gevuld mag zijn met geaccepteerde ballast voor jezelf dan ben je op de goede weg. Al die verhalen waar ook ik deel van uit mag maken zou je ooit eens moeten verwerken als een boek om andere te motiveren, steunen om naar zichzelf te kijken en zich daar dan niet alleen in te voelen. Succes en sterkte kanjer.
Goed bezig! Zou iedereen eigenlijk moeten doen… 🙂
Ja volgens mij heb je naast tekenen ook echt talent voor schrijven.
Heel mooi en beeldend geschreven!