Hebben jullie ook wel eens zo’n hoofd vol met drukte. Vol met ideeën zonder einde. Dat maar door gaat, en door gaat, en door gaat? Om gek van te worden. Voor mijn hoofd lijkt dit wel de natuurlijke stand, of ik nou wil of niet constant poppen er ideeën, verhalen, gedachtes, vragen, spinsels en rumoer op in mijn hoofd. Soms heel handig, vaak heel irritant. Tijdens het loopje van de huiskamer naar de keuken ontspruiten er in mijn hoofd alweer minimaal 3 nieuwe ideeën. Heb ik altijd al gehad, aan fantasie heeft het bij mij nooit ontbroken, wat dat betreft ben ik gewoon nog een meisje van 6. Op de middelbare school was al die fantasie best handig, tijdens de tekenlessen schakelde mijn docent mij in om andere op weg te helpen als zij geen inspiratie hadden voor hun tekening. Ik ging dan bij die gene zitten en kwam op de proppen met allerlei ideeën tot de docent na een kwartier door de klas riep: FotootjeVandaag je draaft door! En dan wist ik dat het weer tijd was om aan mijn eigen tekening te gaan werken. Voor mijn eindexamen tekenen moesten we een werk maken dat draaide om het thema stad. De meest wilde constructies had ik bedacht. Ik werkte heel hard aan het maken van een reuze, draagbare hoed met in het midden een grote flat en een rijdend speelgoedtreintje op de rand. Natuurlijk mislukte dit plan uiteindelijk toen bij het opzetten van de hoed de trein zich subiet over de rand stortte. Gelukkig had ik nog ideeën zat om vlug iets anders te maken (uiteindelijk tekende ik een tekening vol met mensen in verschillende rijen in de stad, die ieder belde naar iemand anders in een andere rij, in die tijd deed net overal de mobiele telefoon haar intreden, en tekende de evolutie van de mier tot mens, want zo was de gedachte, een stad is net als een volle mierenhoop). En toen ik jaren later mijn eigen bedrijf begon werden dit al snel 3 of 4 concepten tegelijk. Maar ja die enorme bulk aan plannen maakt nou niet bepaald gelukkig. Want alles uitvoeren lukt nooit, met als gevolg dat ook al heb je iets met succes afgerond, je toch een onbevredigend gevoel overhoudt omdat mijn hoofd dan denkt, “ja maar, dat had ook nog gekund en dat, en dat, en dat.” Pffff, reuze vermoeiend dus op zijn tijd. Inmiddels heb ik geleerd dat het gewoon niet verstandig is om mijzelf te verliezen in de veelheid van projecten en gedachten in mijn hoofd. Ik probeer bewust te kiezen voor bepaalde dingen en daarmee heel veel andere te laten, ik probeer dingen met veel meer concentratie te doen en vooral ook gedurende langere tijd. Dit blog is bijvoorbeeld een van de manieren waarop ik dit bij mijzelf probeer te trainen, voor mij is het best een prestatie om nu al geruime tijd, dagelijks, hier iets op te schrijven. Tsja focussen is nog best een hele klus. (Dit illustreert zich maar weer tijdens het schrijven van dit bericht, ik heb tussendoor inmiddels al lasagne gekookt, een dansje gedaan met kleine P. op twitter gechecked, een boek voor gelezen en Sesamstraat gekeken, pffff)