Ik ben opgegroeid in een “etablissement” van voor 1560 in een vrij christelijk dorp. Op kaarten uit 1560 is het gebouw al te vinden, maar het precieze bouwjaar is in de tijd verloren gegaan. Het pand waar ik ben geboren en waar ik opgroeide tot puber, was alles behalve doorsnee. In de loop der tijden werd het gebruikt als rechtbank, herberg (met 12 stallen), gemeentehuis en politiebureau met een heuse cel. De oude, originele deur van het cachot stond toen ik daar woonde nog altijd in een hoekje van de bierkelder.

Toen wij er woonden had mijn familie er eerst een hotel gevestigd (mijn opa en oma) en toen mijn ouders het overnamen van mijn grootouders werd het een restaurant voor bruiloften en partijen. Mijn moeder was de kok, mijn vader draaide de boel voor de schermen en er liep een trits aan serveersters en een enkele zingende ober rond. Op de begane grond waren 3 grote zalen waar feesten tot 150 man konden dineren. Op de eerste en tweede verdieping leefden wij als familie. Niet bepaald een doorzonwoning dus. En we woonden er eigenlijk ook niet echt als een standaard-rijtjeshuis gezin (nu is natuurlijk geen enkel gezin standaard, maar toch). De eerste paar jaar woonden mijn opa en oma, een aantal tantes en wij als gezin allemaal daar. Wij woonden op zolder, opa, oma en tantes een verdieping lager. Door de jaren heen veranderde de samenstelling nog al eens. Mensen kwamen, mensen gingen. Mijn oma overleed, mijn opa hertrouwde en verhuisde. Wij vertrokken een verdieping naar benden terwijl een deel van de tantes naar boven gingen, we wisselden van plek. Een tante werd verliefd en daar kwam dan ook een leuke oom, een ander verhuisde naar de stad. Heel stoer vond ik dat! En uiteindelijk woonde wij als gezin er alleen nog met ons vijven, mijn vader, moeder, ik en mijn twee broers.

In mijn herinnering waren er altijd en overal mensen, van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. Mijn ouders werkten hele lange dagen, waren fysiek altijd in de buurt, maar toch ook altijd aan het werk. Als kind leerden we binnen fietsen in de zaak en reden van zaal naar zaal. Maakten we elke dag een babbeltje met de  serveersters en mochten we, als we om een uur of twee ‘s nachts wakker werden, even op schoot een glaasje limonade meedrinken met de serveersters en de gitarist terwijl er nog een afsluitende borrel werd genuttigd. Vriendjes en vriendinnetjes die kwamen spelen waren steevast nieuwsgierig naar de middeleeuwse tralie die als restant van een cel nog te zien was in een muur. Iets spookachtigs had dat altijd wel. Ik had de grootste slaapkamer van de hele klas en natuurlijk dacht iedereen op school dat wij elke dag biefstuk en patat aten.

Als kind vond ik dit altijd heel gewoon, al die drukte, al die mensen, al het geluid en al het ouds om je heen. De geur van bier, rook en bitterballen brengt mij nog altijd terug naar mijn kindertijd. Menig foute hit uit de jaren 80 herinner ik mij hoofdzakelijk omdat dat de muziek was die de band op volle sterkte altijd speelde. Misschien komt het ook daardoor wel dat ik nu nog steeds beter slaap met veel geluid dan met diepe stilte. Ik ben nou eenmaal gewend om te slapen in een bedje dat recht boven de band staat, met als enige scheiding een dunne houten vloer. Als de band het echt naar zijn zin had trilde mijn bed letterlijk mee. Zoals ik al zei vond ik dit alles super normaal en vond ik al die lege rijtjeshuizen van mijn klasgenoten wat vreemd. De laatste jaren begin ik mij steeds meer te beseffen dat wij misschien eerder de aparte noot waren in plaats van de rest van de wereld. (Dit is uiteraard een beetje gechargeerd) Meer en meer wordt ik mij ervan bewust hoe vormend dit alles eigenlijk is geweest, zowel positief als negatief. Opgroeien in zo’n pand is opgroeien op een plek vol avontuur, liefde en gezelligheid, maar ook een plek die eenzaam en beklemmend kon zijn, juist met al die mensen, al die levens en al die geschiedenis om je heen. Een plek om in te verdwalen tussen de ruimte en alle passanten. Een plek waar onbedoeld de buiten wereld vol plezier, verleidingen en gevaar altijd aanwezig was. Een plek met een verhaal.