Met een kleine peuter in huis ontkom je er als moeder niet aan om met grote regelmaat te kijken naar Sesamstraat. In een van de afleveringen die we onlangs zagen, zong Meneer Aart een vrolijk lied over de “Opsekopse Wereld”. Bij het zien van het filmpje verscheen er een grote glimlach op mijn gezicht en werd ik terug gebracht naar een herinnering uit mijn jeugd.

Als ik mij als kind verveelde en al hangend op de bank of vloer lag, was er altijd wel een moment dat ik mijn verveling te lijf ging door te gaan fantaseren. Ik keek dan al liggend, omhoog naar het plafond, stak mijn beide benen de lucht in en stelde mij voor dat iedereen op zijn kop zou staan. Het plafond werd de vloer en de hanglamp stond plots rechtop. Wilde je iets eten, dan kon dat alleen als je het bord op de onderkant van de tafel plaatste en om de deur uit te gaan moest je eerst over een muurtje klimmen. Alles andersom, het leek mij een geweldig idee. Al beangstigde mijn eigen fantasie mij soms ook. Uren heb ik nagedacht over de vraag hoe het in de “Opsekopse Wereld” met de tijd zou zitten. Immers, als de klok ondersteboven hangt, dan tikken de wijzers de verkeerde kant op en tikt de tijd terug. In die teruglopende tijd school een groot gevaar, immers als de tijd terug ging, dan werd je alleen maar jonger, kleiner om uiteindelijk ongeboren te raken. Nou dat leek mij toch best een probleem!

Heel soms fantaseer ik ook nu nog over hoe het zou zijn als wij op het plafond zouden lopen, met onze voeten vastgeplakt als een vlieg. Elke keer weer vind ik het een leuk gedachte experiment om mij voor te stellen hoe het leven er dan uit zou zien. Probeer het maar eens uit, kijk maar eens omhoog en stel je voor hoe de wereld er dan uit zou zien. Best vrolijk nietwaar?