Terwijl de storm de bomen in onze straat als luciferhoutjes knakt, zit ik binnen in mijn tekenkamer. Ik teken met potlood en een krijtje een bloempje en kijk ondertussen naar “Licht op het Noorden”. In deze docu gaat maakster Stine Jensen op zoek naar het “echte” leven in het Hoge Noorden. In deze aflevering staat het Finse begrip sisu centraal. Zelf had ik nog niet eerder van dit woord gehoord, maar tijdens het kijken merk ik dat het begrip in mij blijft hangen, mij raakt. Sisu staat voor zoiets als: “De wil om altijd door te gaan”, “volharding” en “de kunst van gewoon te doen wat moet gebeuren, ook als dit het onmogelijke lijkt”. Voor de Finnen is het hebben van sisu een levenswijze die zich op vele manieren in de Finse cultuur heeft genesteld. In relaties, in de politiek, in boeken en in de (blijkbaar) typische Finse Tango speelt het begrip een centrale rol.

Sisu, het voelde vandaag een beetje als het kwartje dat op de juiste plaats valt. Zelf ben ik nu op een punt in mijn leven (oeh wat klinkt dat zwaar en oud) waarin ik een hoop probeer te veranderen, veranderingen waar ik hard voor werk maar waarvan ik weet dat deze alleen lukken door elke dag weer gewoon stug vol te houden en er op te vertrouwen dat als ik blijf volharden het uiteindelijk ook heus allemaal wel lukt. Helemaal sisu dus! Ik denk dat ik het maar eens op een tegeltje zet :-).

(In de documentaire speelt onder andere dit Finse tangoliedje een rol, een liedje over sisu)