Ik ben op zoek naar een verhaal, een verhaal dat zit als een oude jas. Vol gaten met hier en daar een lap. Een jas gedragen in het leven van een oude man. In elke zak verscholen kruimels, draadjes shag en verweerd papier. De stof vol geuren, ranzig, zoet en muf. Die jas, dat verhaal, het moet hier ergens liggen, misschien daar in die hoek? In een van de dozen die nooit werden geleegd? Op de stoel waarin hij zijn laatste jaren altijd zat? Of wacht, daar in die vergeten kast, waar hij zijn bril liet rusten toen zijn ogen niets meer zagen. Ja, daar, op die plank, daar ligt zijn jas. 

In de zakken reizen de rafeltjes van zijn leven. Een grijs steentje uit een beekje bij een berg, een kaartje van de laatste bus. En daar een zakdoek met een gat, zijn initialen aan de rand gestikt, een vage roze vlek van de lipstick van zijn oude lief. En kijk! Een klein gaatje bij de zoom, ingesleten door de sleutels van zijn tuintje, waar hij toch zo graag kwam. In de binnenkant van de mouw staat zijn adres geschreven, voor in die tijd dat hij dat steeds vergat. 

Op de ellebogen leren stukken, vol kreukels van het zwaaien, het zwieren en het zwoegen op de fiets. De schouders versleten door het leunen van haar hoofd tijdens de talloze tripjes met de trein. Parijs! Milaan! en Oldenbroek ook niet vergeten. Die jas, vol goedheid en vol kwaad, elke vezel een kruimel van zijn bestaan, een jas om te bewaren als hij nergens weer heen zal gaan.