Dag en Nacht, Maanweg en Waterwolk. De tekening van gister werd een tweeluik. De zon en de maan, het platteland en de weg, beide bestaan door de ander, horen bij elkaar, stoten af en trekken aan. Van beide kan ik houden, de dag met haar zon geeft mij energie, warmt mij op. De nacht en de maan brengen rust en kalmte. Met de maan heb ik een bijzondere band, al sinds ik klein was groet ik de maan met knikje van het hoofd. Soms zwaai ik even, altijd neem ik een moment om te kijken naar dit hemellichaam. Juist in de soms beangstigende donkerte van de nacht laat de maan mij altijd glimlachen.Wie naar de maan kijkt voelt zich onmogelijk alleen.