Hier in huis wennen we langzaam aan een nieuw ritme.  Zo gaat het peutermeisje sinds kort naar de peuterspeelzaal, zijn oppasdagen veranderd in samen-op-stap-naar-oma-en-opa dagen, wen ik aan nieuwe bezigheden en pikt het voetbal her en der de avond in. Het zijn allemaal positieve ontwikkelingen die zo in de opstartfase wat extra energie vragen en hier en daar mijn creativiteit wat op slokken. Gelukkig zijn er toch momentjes waarop het mij even lukt de rust en ruimte te nemen om wat te schetsen en verder te werken aan het “lange” Kyselka verhaal dat ik aan het schrijven ben. Zo weet ik eindelijk hoe mijn hoofdpersoon gaat heten: Voska. Met het vinden van haar naam ontvouwt zij zich ook meer en meer in mijn hoofd en krijg ik steeds meer te zien van het verhaal dat ergens in mijn gedachten zit verscholen. Nu ben ik iemand die in beelden denkt en om het schrijven van het verhaal wat op gang te brengen besloot ik eens wat schetsjes te maken van de omgeving waar deze “Voska” woont. Een berg, een bos en een verlaten boerderij vonden hun weg naar mijn papier, klaar om op een later moment in woorden te worden gevangen.