Hier op 8 hoog giert de wind om de ramen. Op het balkon klappert een vergeten stukje hout tegen de balustrade en het enige wat nog bloeit is een aangewaaide distel. De stad is grijs geworden, al de kleuren van de zomer zijn achter gebleven in de herfst. Gelukkig is er tijdens de zoveelste grijze dag het wonder van de fantasie. Ik sluit mijn ogen, voel de warmte van mijn koffie in mijn hand en luister zachtjes naar een zoet muziekje. Even waan ik mij op een strand vol felle kleuren, de zee golft ritmisch aan de voet van de klip waarop de vogels hun nesten maken. De lucht spiegelt in het water, een regenboog van kleuren vliegt in de wolken voorbij. In het hart van de winter vond ik een stukje zomerzee.