Op mijn papier verscheen een kerkje, stilletjes sprankelend in afwachting van de nacht.

De eerste sterren durven zich te tonen, een uil zoekt haar ontbijt. De stilte is een vreemdsoortige muziek. Ze heeft haar eigen ritme, rustig en toch opzwepend. De beat wordt gevormd door het kloppen van mijn hart. Ka-boem, ka-boem, ka-boem.

In mijn hoofd groeit een lied, over de hoge lucht, de witte planken van het kerkje en het wuiven van het gras. Over de geur van zachte aarde, over de dans van fladdervleugels aan de horizon.

Zittend in die stilte hoor ik eindelijk het lawaai dat alles vult.